| ชื่อสมุนไพร |
กระชาย
|
|
|
|
| ชื่อล้านนา |
หัวสะแอน กระแอน ระแอน (เหนือ) จี๊ปู ซีพู (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน) เป๊าะ ซอเร้าะ เป๊าะสี (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ขิงแดง ขิงทราย (อีสาน) ว่าน พระอาทิตย์ (กรุงเทพ)
|
| ชื่อสามัญ |
Wild Ginger
|
| ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Boesenbergia pandurata Holtt.
|
| ชื่อวงศ์ |
ZINGIBERACEAE
|
| สรรพคุณทั่วไป |
แก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ และแน่นจุกเสียด
|
| ส่วนที่ใช้เป็นยา |
เหง้า ราก
|
| สรรพคุณตามส่วนที่ใช้ทำยา |
สารเคมีที่พบในกระชายมี boesenbergin A, boesenbergin B, panduratin A, Panduratin B1, pandarutin B2, cardamonin, pinocembrin,pinostrobin และ Alpinetin เป็นต้น
|
| แหล่งอ้างอิง |
ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (เต็ม สมิตินันทน์ ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2544) พิมพ์ครั้งที่ 2 : กรุงเทพฯ : บริษัทประชาชน จำกัด , 2544.
|
| |
วงศ์วิวัฒน์ ทัศนียกุล และอำไพ ปั้นทอง. “การศึกษาฤทธิ์ต้านการอักเสบของ 5,7-DMF “ วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2528.
|
| |
http://www.tungsong.com/samunpai/drug/2_Krachay/krachay.html
|
| |
http://www.rspg.or.th/plants_data/herbs/herbs_07_1.htm
|
| |
http://www.the-than.com/samonpai/P/2.html
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| | |